Terrugkieke (epiloog)

Als afsluiting van la marmotte 2007 toch nog even evalueren.

Ondanks dat ik in mijn 1e log van 27 augustus 2006 had aangegeven dat uitrijden mijn doel was, had ik stiekem voor mijzelf minimaal zilver ingecalculeerd.

Dat doel is dus behaald, dus geen reden tot klagen zou je zeggen.

Of toch wel!

Diegene die mij goed kennen weten dat ik er behoorlijk van baal dat ik geen goud heb gereden. Zeker niet omdat het binnen de mogelijkheden lag. Waarom is dat nou niet gelukt, oftewel wat zijn de verbeterpunten als ik deze uitdaging nog een keer wil aangaan!

VERBETERPUNTEN:

1. Gewicht: in de maand juni kwam ik door allerlei drukte helaas weer zo'n 2 kilo aan. Ondanks dat het streven was om onder de 85 kilo te wegen is dit niet gelukt.
2. Training: ook weer in de maand juni zie je een forse dip. Tot juni zat ik mooi op schema maar in juni heb ik dat goed laten liggen. Conclusie, totaal aantal voorbereidingskilometers (nu op 6100 km vanaf januari) moet omhaag, waarbij er met name in de laatste maand een piek moet liggen in veel krachtwerk. Aantal kilometers moet minimaal 7000 km zijn, voordat ik afreis naar Frankrijk
3. Duurvermogen: In de voorbereiding een keer of zeven 150 kilometers op het vlakke getraind, meestal zo'n 5 uur maximaal. In de marmotte heb ik zowat de dubbele tijd in het zadel gezeten. En daar was mijn lichaam dus niet aan gewend. Conclusie: bouw in de voorbereiding een aantal trainingen (2 of 3) in van zo'n 8 uur. Zodat je lichaam (en kont) gewend aan deze inspanning.

Al met al ruimte voor verbetering. En dus wie weet op naar la marmotte 2009 of 2010.

Eindelijke het hele verhaal....

Na dit weekend (4 mei) de shimano challenge te hebben volbracht had ik mijzelf bedacht dat het nu toch wel eindelijk eens tijd werd om mijn verhaal over de marmotte 2007 af te ronden, zodat ik weer vooruit kon gaan kijken naar de volgende uitdaging.

Nadat ik om 07:40 over de tijdsmeting was gerold, ging het zoals de coach al had aangekondigd, met dik 45 in het uur naar de voet van de glandon (Croix de Fer, vanuit het zuiden ) de beklimming liep lekker, al ontstond er wel wat gasvorming door het uitgebreidde ontbijt wat ik die morgen in ons hotel had genuttigd... Om ongeveer 09:25 op de top. Al met al goed op schema. Daarna volgende de verradelijke afdaling waar ik wederom, met name veel nederlanders, met hun handen boven op de remmen zag dalen.....dalen is in mijn ogen alleen maar veilig als je onderin de beugel zit...veel meer controle en veel meer remkracht. Maar goed geen ongelukken gezien onderweg en tot aan de voet van de Col du telegraphe rustig in een groepje gezeten, wel mijn werk op kop gedaan overigens...wat van een aantal Italianen niet kon worden gezegd...

Na door diezelfde Italianen al na een 100 meter in de klim te zijn gelost lekker de Telegraphe opgereden. Klimmen ging nog steeds soepel en ik voelde mijzelf een hele peer. Na een stukje afdaling begonnen aan de Galibier...Oh jee, Oh jee.....

Op deze stijgingspercentages in dit gedeelte van de strijd ben ik niet echt gebouwd. de laatste de laatste anderhalf kilometer komt het hellingspercentage niet meer onder de 14% meer. Met veel hangen en wurgen (niet afgestapt, daar ben ik erg trots op) was ik om ongeveer 14:00 op de top. Waar ik mijzelf bij de verzorging van het hotel melde om wat bananen en een bemoedigend woord te ontvangen. Terwij ik daar stond ben ik waarschijnlijk ingehaald door de Coach die mij had beloofd om in de afdaling te gangmaken....helaas hebben we elkaar dus gemist.

Toen de 49 kilometer afdaling in, waar ik ruim een uur overdeed.....in die afdaling passeer je meerdere dorpjes en tunnels. Het stuwmeer is de voorbode van het laatste stukje afdaling en de weg wordt vlak als je de vallei van de Oisans binnengaat.

Onderaan de voet van de ALP in iets minder dan 8 uur....Om goud te halen had ik dus nog zo'n 1 uur en 15 minuten over...Normaal moet dat lukken maar niet deze keer.

Na de eerste 2 bochten wist ik al hoet laat het was, geen zuchtje wind, de brandende zon op je bolus...niet te doen. Iedere bocht even stoppen, wat drinken, met je hoofd tussen je benen om de kramp de opkomende misselijkheid weg te werken. Al met al een helletocht op die K*tberg. Nederlandse berg , me hoela, ik werd zelfs ingehaald door een francaise, HARDLOPEND...

Na geel, groene en zwarte sneeuw en vele mede gesneuvelden te hebben gezien eindelijk de finish in zicht. Na 2 uur en 10 minuten eindelijk die col te pakken en het finishdoek van La Mamotte gepasseerd. Kapot en op dat moment nog even niet voldaan. gefinished om 17:

Eindtijd: 10 uur 11 minuten en 23 seconden. Goed voor zilver.

NIET SLECHT TOCH!

Gefinished als nr 2449. Toch minimaal zo'n 4500 man/vrouw achter me gelaten....(exacte aantal deelnemers weet ik niet, maar een website spreekt over 7000 starters)

Na een grand COCA (halve liter cola voor zo'n 10 euro, hoezo profiteren) de mannuh maar eens gebeld, want de col afdalen ging nog wel, maar on daarna nog wat kilometers omhoog naar het hotel te moeten rijden ging me toch echt niet meer lukken. Gelukkig werd ik onderaan de Col opgepikt door mijn maatje en was ik ruim op tijd in het hotel voor het welverdiende diner. Na alle sterke verhalen te hebben aangehoord en zelf ook het nodige te hebben ingebracht al vroeg het mandje in.. Want de andere morgen wilde we vroeg rijden.