Tijd om weer te starten

2012 staat in het teken van de Mont Ventoux, een berg die ik nog nooit beklommen heb en in juni moet het gaan gebeuren!

2010 Nieuwe start

Terrugkieke (epiloog)

Als afsluiting van la marmotte 2007 toch nog even evalueren.

Ondanks dat ik in mijn 1e log van 27 augustus 2006 had aangegeven dat uitrijden mijn doel was, had ik stiekem voor mijzelf minimaal zilver ingecalculeerd.

Dat doel is dus behaald, dus geen reden tot klagen zou je zeggen.

Of toch wel!

Diegene die mij goed kennen weten dat ik er behoorlijk van baal dat ik geen goud heb gereden. Zeker niet omdat het binnen de mogelijkheden lag. Waarom is dat nou niet gelukt, oftewel wat zijn de verbeterpunten als ik deze uitdaging nog een keer wil aangaan!

VERBETERPUNTEN:

1. Gewicht: in de maand juni kwam ik door allerlei drukte helaas weer zo'n 2 kilo aan. Ondanks dat het streven was om onder de 85 kilo te wegen is dit niet gelukt.
2. Training: ook weer in de maand juni zie je een forse dip. Tot juni zat ik mooi op schema maar in juni heb ik dat goed laten liggen. Conclusie, totaal aantal voorbereidingskilometers (nu op 6100 km vanaf januari) moet omhaag, waarbij er met name in de laatste maand een piek moet liggen in veel krachtwerk. Aantal kilometers moet minimaal 7000 km zijn, voordat ik afreis naar Frankrijk
3. Duurvermogen: In de voorbereiding een keer of zeven 150 kilometers op het vlakke getraind, meestal zo'n 5 uur maximaal. In de marmotte heb ik zowat de dubbele tijd in het zadel gezeten. En daar was mijn lichaam dus niet aan gewend. Conclusie: bouw in de voorbereiding een aantal trainingen (2 of 3) in van zo'n 8 uur. Zodat je lichaam (en kont) gewend aan deze inspanning.

Al met al ruimte voor verbetering. En dus wie weet op naar la marmotte 2009 of 2010.

Eindelijke het hele verhaal....

Na dit weekend (4 mei) de shimano challenge te hebben volbracht had ik mijzelf bedacht dat het nu toch wel eindelijk eens tijd werd om mijn verhaal over de marmotte 2007 af te ronden, zodat ik weer vooruit kon gaan kijken naar de volgende uitdaging.

Nadat ik om 07:40 over de tijdsmeting was gerold, ging het zoals de coach al had aangekondigd, met dik 45 in het uur naar de voet van de glandon (Croix de Fer, vanuit het zuiden ) de beklimming liep lekker, al ontstond er wel wat gasvorming door het uitgebreidde ontbijt wat ik die morgen in ons hotel had genuttigd... Om ongeveer 09:25 op de top. Al met al goed op schema. Daarna volgende de verradelijke afdaling waar ik wederom, met name veel nederlanders, met hun handen boven op de remmen zag dalen.....dalen is in mijn ogen alleen maar veilig als je onderin de beugel zit...veel meer controle en veel meer remkracht. Maar goed geen ongelukken gezien onderweg en tot aan de voet van de Col du telegraphe rustig in een groepje gezeten, wel mijn werk op kop gedaan overigens...wat van een aantal Italianen niet kon worden gezegd...

Na door diezelfde Italianen al na een 100 meter in de klim te zijn gelost lekker de Telegraphe opgereden. Klimmen ging nog steeds soepel en ik voelde mijzelf een hele peer. Na een stukje afdaling begonnen aan de Galibier...Oh jee, Oh jee.....

Op deze stijgingspercentages in dit gedeelte van de strijd ben ik niet echt gebouwd. de laatste de laatste anderhalf kilometer komt het hellingspercentage niet meer onder de 14% meer. Met veel hangen en wurgen (niet afgestapt, daar ben ik erg trots op) was ik om ongeveer 14:00 op de top. Waar ik mijzelf bij de verzorging van het hotel melde om wat bananen en een bemoedigend woord te ontvangen. Terwij ik daar stond ben ik waarschijnlijk ingehaald door de Coach die mij had beloofd om in de afdaling te gangmaken....helaas hebben we elkaar dus gemist.

Toen de 49 kilometer afdaling in, waar ik ruim een uur overdeed.....in die afdaling passeer je meerdere dorpjes en tunnels. Het stuwmeer is de voorbode van het laatste stukje afdaling en de weg wordt vlak als je de vallei van de Oisans binnengaat.

Onderaan de voet van de ALP in iets minder dan 8 uur....Om goud te halen had ik dus nog zo'n 1 uur en 15 minuten over...Normaal moet dat lukken maar niet deze keer.

Na de eerste 2 bochten wist ik al hoet laat het was, geen zuchtje wind, de brandende zon op je bolus...niet te doen. Iedere bocht even stoppen, wat drinken, met je hoofd tussen je benen om de kramp de opkomende misselijkheid weg te werken. Al met al een helletocht op die K*tberg. Nederlandse berg , me hoela, ik werd zelfs ingehaald door een francaise, HARDLOPEND...

Na geel, groene en zwarte sneeuw en vele mede gesneuvelden te hebben gezien eindelijk de finish in zicht. Na 2 uur en 10 minuten eindelijk die col te pakken en het finishdoek van La Mamotte gepasseerd. Kapot en op dat moment nog even niet voldaan. gefinished om 17:

Eindtijd: 10 uur 11 minuten en 23 seconden. Goed voor zilver.

NIET SLECHT TOCH!

Gefinished als nr 2449. Toch minimaal zo'n 4500 man/vrouw achter me gelaten....(exacte aantal deelnemers weet ik niet, maar een website spreekt over 7000 starters)

Na een grand COCA (halve liter cola voor zo'n 10 euro, hoezo profiteren) de mannuh maar eens gebeld, want de col afdalen ging nog wel, maar on daarna nog wat kilometers omhoog naar het hotel te moeten rijden ging me toch echt niet meer lukken. Gelukkig werd ik onderaan de Col opgepikt door mijn maatje en was ik ruim op tijd in het hotel voor het welverdiende diner. Na alle sterke verhalen te hebben aangehoord en zelf ook het nodige te hebben ingebracht al vroeg het mandje in.. Want de andere morgen wilde we vroeg rijden.

START!

Na een doorwaakte nacht, om 2 uur sliep ik nog steeds niet. Overigens had Frans ook last van dit euvel. Zijn we na een stevig ontbijt om 06:30 naar de start gereden. Overigens stond Frans in een ander startvak dan ik.
Aangekomen in het startvak trof ik wat belgische collega's die in hetzelfde hotel logeerden, na ons vermaakt te hebben met die personen die nog een laatste sanitaire stop wilden maken, maar er vervolgens achter kwamen dat er niets geregeld was bij de start en ze dus (in het zicht) hun behoefte moesten doen achter een soort van bushokje gingen eindelijk de hekken open.

Dit jaar voor het eerst was er ook een verschil in startijden. Er werd gestart om 7.00 uur voor de startnummers van 1 tot 2000. Om 7.30 uur vertrokken de startnummers van 2000 - 4000. En om 7.50-8.00 uur mochten de startnummers 4000 en hoger vertrekken. Aangezien ik nummer 2807 had, reed ik om 07:40 over de rode matten.


We gingen er voor!

Klaar voor de start!

Woensdag de 4e was het slecht weer maar toch waren de mannuh van plan de Marmotton als laatste test te rijden. Ik had als ruim van te voren aangegeven dat dit voor mij geen goed plan was en dat ik mijn eigen route en afstand zou kiezen op die dag.... Aangezien ik wat minder kilometers dan hun zou maken ben ik ook wat later vertrokken. Niet lang na mijn vertrek kreeg ik al een telefoontje van Frans dat het op de Glandon te slecht was en dat hij omgedraaid was. Vervolgens besloten we om samen de Col de lauteret de doen, zeker omdat het weer in het dal nog redelijk was.

Na zo'n 20 kilometer onder weg te zijn gingen de sluizen open. Gelukkig konden we in en "Crêpe" tentje langs de kant van de weg (heel wat beter dan onze pannekoekenhuizen) een droog plekje zoeken. Na wat bakjes koffie en dito crêpes brak er een relatief droog moment aan. Toen maar besloten om terug te keren naar het hotel.

Resultaat: 40 kilometer op de teller, en zo'n 2000 calorieën gestapeld...

Donderdag de 5e totaal 65 kilometer en een fantastisch mooie col beklommen, namelijk Col de la Berarde. Op de top een colaatje gedaan en en taartje gegeten, bediening door een Nederlandse Schoonheid.... In alle opzichten een geslaagde dag

Vrijdag de 6e.
Rusten, rugnummer ophalen, rondhangen in Alpe D'Huez, Foto opgehaald van de beklimming van de maandag. Al met al een rustig dagje.

3 juli 2007

Goede dag, lekker geklommen om 16:00 binnen, daarna ging het pas regenen!

125 km 2959 hoogtemeters.

Beklommen:

Col de la croix de fer (2068 metr hoog)

Alpe D'huez (1860 meter hoog)

Maandag 2 juli

Maandagmorgen, regenachtig maar het beloofde in de middag beter te worden. Dus gewacht en laat vertrokken. Volgens de coach moesten we rustig wennen en Col de Sarenne was daar uitstekend voor geschikt.

Afspraak die we hadden gemaakt dat ik gezien mijn klimcapaciteiten een half uur eerder aan de training zou beginnen zodat we ongeveer gelijktjdig op de top zouden arriveren. In de morgen hadden we met de auto verkend welke route ik moest volgen om de klim te kunnen aanvangen, en vol goede moed vertrok ik.

Vanaf het hotel een paar kilometer dalen daarna via de D1091 (richting de Lauteret) daarna na de dam bij Lac Du Chambon linksaf richting Mizoen. We gingen eraan beginnen. Mooie klim met redelijke percentages. Het liep dan ook goed totdat ik in de buurt van de top wat goten (tbv het ijswater) tegenkwam. Deze goten braken mijn ritme en daardoor ging het laatste stuk moeizaam. Mogelijk ook omdat de percentages daar wat venijniger waren. Vlak voor de top kwam de coach en even later Frans me voorbij....even later arriveerden we op de top. Volgens de boeken en grafieken is de Sarenne 1999 (soms kom je ook 1989 mtr tegen) maar op de top stond toch echt een bord met 2000 mtr... dus die houd ik maar aan!

Na de beklimming van de Sarenne, de beloning de afdaling vanaf Alpe D'Huez. Door Le Bourg D'Oisans naar col d'Ornon. We starten aan de Col door linksaf te slaan voor La paute en de D526 te volgen. Helaas 3 km onder de top slaat mijn maag terug.

KOTSEN! een keer of 5 maar. Ik denk dat de combinatie van hoogte en een nieuwe sportdrank (nieuw smaakje van Isostar) me de das om deed. Ik ben dus omgedraaid en heb aan de voet de mannuh gebeld dat ze niet op de top op me hoefden te wachten maar dat ze konden afdalen. Al met al 80 kilometer, 2035 hoogtemeters en een zure smaak. De week had beter kunnen beginnen!

zondag 1 juli

Zondag 1 juli:

Om 07:15 stond de auto voor, alle tassen erin, de fiets op de drager en karren maar. Omdat Frans nog een feestje had gehad en wel erg kleine oogjes , heb ik de eerste uren gereden. Uiteraard ging bij de coach het licht al uit voordat we Nieuw Vossemeer uitreden, en dan durft ie ook nog te beweren dat hij niet slaapt maar alleen zijn ogen dicht heeft….

Na stug doorkachelen aan het einde van de middag gearriveerd in ons onderkomen deze week waar we ontvangen werden door Leon en Monique van Hotel Au bon Acceuil.

Gastheer leon verzorgde een uitleg over de dagelijkse gang van zaken, opslag fietsen, eten, routes gebruik kamer etc. En we kregen nog een handig boekje met routes in de omgeving.

Nadat we nog wat pasta van het buffet hadden genomen en de kamer hadden ingericht (wel wat krap met zijn drieeen) was het tijd voor het diner (19:00). En daarna (na wat wijn en bier) het mandje in.... de week was begonnen...

nb: Nog wat sfeerbeelden van onderweg.

Juni

De maand van de laatste voorbereidingen, de puntjes op de i, veel kilometers en de laatste pondjes eraf.

Voor zover de plannen, nu de werkelijkheid………….

In de maand juni slechts 872 km
In de maand juni 2 kilo aangekomen
In de maand juni niet echt geleefd voor mijn sport……..

Terugkijkend in mijn agenda kom ik tot het volgende rijtje:
- op 14 avonden vergaderingen, brandweeroefeningen etc (is minimaal 3 avonden per week)
- 3 zaterdagen volledig bezet door vooral brandweerzaken;
- 3 feestjes op rij.

Al met al geen beste laatste voorbereiding.

Maar goed ondanks alles toch vol goede moed op 1 juli naar Frankrijk vertrokken

Balans

Wanneer is alles nou eigenlijk in balans..

Een jaar bestaat uit 365 dagen, oftewel 8760 uur, zo'n 2920 uur daarvan breng je in bed door. Heb je dus nog 5840 uur beschikbaar. Aan werk, studies en andere"verplichtingen ben je ongeveer 2500 uur op jaarbasis kwijt. Heb ik dus nog 3340 uur over om aan gezin en sport/hobbies te besteden..

Wanneer is dat nou in balans?

Stel je voor, ik fiets dit jaar ongeveer 9000 km, loop 1000 km hard en besteed nog wat zaterdagochtenden en donderdagavonden (vanaf 21:00) aan tennissen. Dan steek ik daar ongeveer 440 uur in. Zou ik toch nog 2900 uur over moeten houden voor mijn gezin, oftewel een kleine 8 uur per dag.....

En toch voelt dit niet zo.

Conclusie: Na de Marmotte even gas terug, nog meer leuke dingen samen, totdat het weer gaat kriebelen......en we weer voor een nieuwe uitdaging gaan.

nb: Vandaag de "heideroute" gereden, startpunt Braschaat. Is zeker een aanrader. (totaal op de teller 120 km vandaag)

Shimano Fiets Challenge 6 mei 2007

Eindelijk weer eens de bekende kriebels in de buik. Om 07:30 op een eerst goed eten, daarna omkleden en de benen warm gezet...want het was toch nog fris. Ook besloten om mouwtjes aan te trekken want het was toch nog behoorlijk fris. Om 08:30 vertrokken naar de start, in het centrum van Vaals waar je in je startvak moest plaatsnemen. Dit ging weer op zijn nederlands, iedereen deed maar wat, waardoor ik om me heen diverse hoge nummers zag. Maar goed dat maakt toch allemaal niet uit want er is tijdsregistratie dus waar je ook staat, de netto tijd geld.

Naast me 2 jongens uit Groningen, die tot mijn grote verbazing nog zo'n 10 sneetjes krentebrood met kaas wegwerkten, zo'n 10 minuten voor vertrek. Ik ben benieuwd hoe ze de eerst klim op gekomen zijn moest vast wel een beetje in de weg zitten.

Om 09:00 eindelijk weggeschoten, met de welbekende chaos als gevolg. In de klim van de vaalserberg gingen er een aantal als gekken vandoor, zo'n 500 mtr verder haalde ik ze weer in omdat ze geparkeerd stonden...Ook de bekende valpartijen in de eerste afdaling richting Gemmerich (Belgie). Waar doen die gasten het allemaal voor, denken ze dat ze de race in de eerste afdaling moeten beslissen? Ik weet het niet, maar ik neem zeker in de eerste afdaling vande dag geen risico. Daarna lekker in het tempo gekomen waarbij een leuke groep ontstond waar ik lekker in mee kon draaien. Na 40 km moest ik weer een piesen....daar gaat je groepje. Maar gelukkig haalde ik ze na zo'n 5 km weer in (zegt wel iets over de vorm) Daarna lekker ronddraaien, gemiddelde van 30,5 km in de eerste 3 uur. Niet slecht vind ik.

Na een afdaling, volgde een strook kasseien, dwars door een of ander belgisch plaatsje. En toen sloeg de stress toe. MIJN ZADEL..... ik dacht die is gebroken, maar gelukkig was het alleen maar losgetrild. Heb je toch nog steeds een probleem, want ik had natuurlijk geen gereedschap bij (allemaal gewicht). Na z'n 10 minuten allerlei medestrijders vragen had ik eindelijk geluk, iemand met de juiste imbussleutel....ik was het hem erg dankbaar...

Dus bij deze:

Rugnummer 616 Arie Boogaard uit Utrecht, bedankt voor de hulp....

Hierna lekker doorgereden en eigenlijk geen problemen meer gekend en na finish op de vaalserberg bleek ik uitgekomen te zijn op de 547e plaats met een tijd van 5 uur 7 min en 42 sec . Zonder pech had dat onder de 5 uur geweest en zo rond de 400 plaats... Maakt niet uit, het was een goede test en we zijn volgens mij op de goede weg.

Toch Coach?

De dinsdagavond

Vanavond, na het werk besloten om met "de groep"mee te gaan. Op de dinsdagavond wordt er gestart in steenbergen (bij het politieburo) en dan wordt er een rondje Oude Tonge gedaan...Blij verrast was ik om te zien dat zowel de"coach" als onze andere kompaan (Frans) hierna te noemen Turbokuit ook aanwezig waren. Ik dacht, kunnen we lekker effe bijpraten NIET DUS. Na zo'n 5 kilometer demarreerde de coach al, even later gevolgd door Turbokuit...en jawel we zagen ze dus nooit niet meer terug (gezellige vrienden heb ik!) Ik dacht dat ik redelijk in vorm was, maar wat die mannuh lieten zien was bijzonder.

Ik maak me ernstig zorgen.

Zeker toen ik vol doortrok op de brug bij de krammersluizen, waarna ik een Frank Schleckie kreeg (zie Luik-Bastenaken-Luik) en vervolgens op de kant werd gezet door een zeker M de B uit NVM. Vlak voor oude Tonge moest ik lossen en kwam met windkracht 6-7 vol tegen even alleen te zitten, maar gelukkig werden er nog een paar gelost en zijn we in een clubje door kunnen rijden. Lekker kopwerk gedaan, maar ook direct met mijn neus op de feiten gedrukt....Alleen talent is ook niet alles, er moet wel worden getraind! (toch 100 km in de pocket en op naar de Shimano challenge.)

Coach en Turbokuit, bedankt voor de les en volgende week ben ik er weer....

Oh ja: de resultaten voor april 1200 km..

Tennissen !

In al mijn vorige post vergeten te vermelden dat ik ook nog wel eens een "balletje sla"....zoals ze dat nog wel een roepen.

Dat balletje slaan is eigenlijk ergens eind vorige eeuw bij mij ontstaan, omdat ik toen stopte met voetballen en ik toch nog steeds iets wilde blijven doen. Liefdevol werd ik opgenomen in het 2e herenteam van NVTV (nieuw vossemeerse tennisvereniging). Het 2e klinkt hoog maar er zijn slecht 2 herenteams in onze vereniging, vandaar. Inmiddels ben ik opgeklommen naar een ranking van 6 in mijn enkel en ook 6 in de dubbel. Megahoog nivo dus!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Wat heeft dit nou allemaal met "la cyclisme"te maken hoor ik je zeggen. Nou zo'n 7 zaterdagen per jaar staan in het teken van de competitie, en daar probeer ik altijd maximaal bij aanwezig te zijn. Conclusie: 7 weken geen tijd om te trainen op de zaterdag...

Maar deze week is het nog gekker, op de zaterdagmiddag twee monsterpartijen afgeleverd, met als gevolg amper kunnen lopen van de spierpijn. DUS slechts 210 km deze week...sorry trainer!

Wielergedicht

"Fiets"
Wat zou het leven me zwaar vallen,
als er niet zoiets als een fiets bestond.

De wind, strakke koele of warme zwoele
door mijn hoofd en haar woelen
en intussen almaar onbekommerd
alsmaar verder pedaleren, kilometreren.

wat zou het leven stuurloos zijn
als er niet zoals een fiets bestond
om de drukte achter mij te laten
en mijzelf een weg te banen

op zoek naar dat doel
dat inzicht en Harmonie heet
hoe zal ik de wereld nog liefhebben
als die fiets niet meer fietst
als het virtuele het echte leven inhaalt.

En ook de eenzame echt alleen zal staan
zonder (f)iets
in het niets.

Maart roert zijn ....

De maand maart afgesloten met een week van slechts 200km....maar weer eens piket en 2 ploegen die deelnamen aan een brandweerwedstrijd waar, vond ik, mijn gezicht toch even moest laten zien...al met al komt de maand maart te staan op 1050 km. Vorig jaar had ik 3 meter in de lucht gesprongen, maar voor dit jaar had het iets meer mogen zijn. Overigens nog wel een training van 140 km gedaan. Nou goed dan maar wat extra proberen in de (zoals ik nu mijn agenda kan zien) wederom een hectische maand April.

Totaal tot heden: 2710 km's

Plannen voor april:
wk 14: 400km (met daarin 1 training van 150 km op goede vrijdag)
wk 15: 350 km
wk 16: 300 km (weer piket)
wk 17: 350km
totaal: 1400m....

Laten we hopen dat het gaat lukken.....

Overtraind of oververmoeid?

Afgelopen week slechts 180 km getraind, en het lijkt erop dat ik deze week ook niet verder kom....terwijl ik de week daarvoor fluitend 360 km heb weggetrapt...What's going on....

Te hard en te snel opgebouwd of...... en dat lijkt er meer op dat het een combinatie is van alles effe een beetje te veel. In die week na de 360 geen enkele avond vrij geweest, elke avond vergaderen, oefenen of gewoon werken...en die momenten dat ik dan thuis was, was het jakken (da's zeeuws) om snel op mijn fiets te stappen en wat kilometertjes weg te trappen...nou dat werkt dus nie.....

Nadat ik zaterdags (ik kon pas om 16:00 vertrekken) nog zo'n moeizame 3 uur had getraind en ik thuis kwam ben ik op de bank geploft, heb ik mijzelf naar bed gesleept en ben eigenlijk zondagmiddag weer een beetje boven water gekomen....een gevalletje van een beetje te veel willen. Deze week dus bewust rustig aan.....en dan volgende week gaan we hopenlijk weer knallen.

Oh ja...totaal aantal km tot nu toe zo'n 2300. en ik heb vandaag ook nog ingeschreven voor de "shimano fietschallenge"op 6 mei a.s......see you!

Brandweer piket een vloek of een zegen

Een keer in de 3 weken heb ik piket bij de brandweer als ROL (regionale operationele leiding) officier van Dienst.

Wat houd dat nu eigenlijk in:
Simpelweg betekent het de volgende dingen:
1 week lang (van donderdag 17:00 tot de andere week donderdag 17:00) Niet drinken en binnen 15 minuten ter plaatse in ons verzorgingsgebied..... Eitje dus..Of toch niet. Want het heeft nogal wat beperkingen t.a.v mijn prive leven (bewegingsvrijheid) en mijn trainingen....

Ik kan natuurlijk ook zeggen dat ik in die week piket relatief weinig train en daardoor een goede arbeids/rust verhouding in mijn trainingen heb ingebouwd.

Goed hoe ziet zo'n piketweek er nou eigenlijk uit, als voorbeeld deze week:
Donderdag 50 km (buiten)
Vrijdag 50 km (rollen)
Zaterdag 75 km (buiten)
Zondag 75 km (rollen)

De rondjes buiten zijn lussen rondom het dorp waar ik woon, maximale afstand die ik van mijn huis af ben is zo'n 4 km, oftewel 6 minuten in geval van een alarm...een rondje is maximaal 15 km. Niet erg inspirerend moet ik zeggen als je continu de kerktoren van je eigen woonplaats blijft zien. Je ben nogal geneigd om na zo'n 3 rondjes het op te geven. Maar goed het is te doen maar optimaal is anders. Ik hoop dan ook dat ik het komende weekend lekker de wijde wereld in kan en optimaal aantal kilometers kan wegwerken.

De resultaten van de afgelopen 2 weken
210 km en 250 km.....prima op schema
planning deze week 250 +

Personal coach

Sinds zaterdag de 20e januari weet ik het zeker, ik heb een personal coach tijdens het rijden van de "la marmotte". Onze Ruud (nee geen achternaam, hij zou eens sterallures krijgen) heeft mij aangeboden om mij als Marmotte maagd te gaan inwijden in de geheimen van die tocht.

Nou moet ik zeggen dat hij wel een beetje recht van spreken heeft met in 2006 een tijd van 6 uur 49 minuten en 3 seconden en daarmee een plaats in de top50 scorend.

Maar om nou mijn vrouw in de eerste week van zijn coach bestaan met een sms bombardement te confronteren gaat wat ver. Tuurlijk is het belangrijk om te weten hoe er getraind is en hoe het met de voedselinname is gesteld maar dat kan natuurlijk ook gewoon door dat 1x in de week effe bij mij op te vragen.

Ik ga lekker, het kan altijd beter, maar tegen het einde van de maand zit ik op 8oo getrainde kilometertjes, en da's gezien mijn agenda NIET SLECHT!

Planning voor de komende maand: 1000 km's

Enne Coach, ik heb vandaag de DVD (van tacx) van de marmotte bekeken, er past maar een reactie:

!!!!!HELP!!!!!

Terugblik en goede voornemens

Nou daar staan we dan, aan het begin van een nieuw jaar...2007 Inmiddels 41 jaar mogen worden en het "oude jaar" mogen afsluiten met zo'n 4200 fietskilometers en 500 km hardlopend...

Al met al een redelijk jaar op sportief vlak. Het enige wat me echt een beetje dwars zit dat ik geen echte tocht, of andersoortig doel heb bereikt...
Maar daar gaan we dit jaar natuurlijk verandering in aan brengen. Naast de marmotte zou ik graag een aantal andere tochten rijden, zoals :
- De shimano challenge (zondag 6 mei)
- Limburg mooiste (zaterdag 2 juni 200 km)
- Velomodiane CRIQUIELION (zaterdag 1 september) 172 km 3300 hoogtemeters

Ik ben benieuwd!

De ergotrainer

In deze periode van daglicht tussen 08:00 en 16:30 komt er niet veel van om op de weg te trainen... Ik ben fel tegenstander van trainen met een lampje, ik vind het te link en daarnaast ook gewoon niet leuk. Dan maar op de Ergotrainer...of zoals we dat vroeger noemden "de rollen".
In sommige gevallen is de ergotrainer meer een "EGO"trainer, je haalt snelheden die je bij een normale training op de weg zelden haalt....maar meestal komt dat omdat je vergeten ben om de "watts" op te voeren.

Ik heb een zogenaamde Tacx flowtrainer en zit in de garage voor de televisie..
Anders is er namelijk geen klap aan. In het verleden wel eens geprobeerd om het met alleen muziek vol te houden maar dat was geen succes.

De grootste problemen op de roller zijn:
Vochtverlies, verveling en kans op overtraining.

Ooit heb ik eens maar liefst zo'n 120 km doorgebracht op de trainer, tijdens Parijs-Roubaix Heb ik overigens wel een week last van gehad, bleek ik toch een beetje te veel vocht te hebben verloren. Maximale tijd die ik er nu op doorbreng is 2 uur.

Hardlopen

Vandaag mee gedaan aan een halve marathon, genaamd de grote zakloop in Nisse (zeeland). Gezien de trainingsarbeid (minimaal!) viel de tijd niet tegen, namelijk 1 uur 43 minuten en 53 seconden. Slecht 1 minuut en 42 seconden verwijderd van mijn persoonlijk record.

Niet slecht dus....

Waarom loop ik nou eigenlijk, want ik was toch van plan om "la Marmotte"te volbrengen. Nou eigenlijk is het heel simpel, met lopen ben je veel flexibeler (een uurtje of anderhalf en het zit er weer op), je kunt het in de avonduren doen, en je houdt er je basisconditie prima mee op peil.

Dus ik blijf lekker lopen...

KSF'en en prestatie indicatoren

Gisteren (de 21e november) mijn vader eindelijk van IC...en naar de zaal. Hij is er nog lang niet maar het gaat gelukkig de goede kant op. Nu ook weer eens wat tijd om na over mijn voorbereiding naar de TOCHT... Want ik kan niet zonder schema, ik heb een schema nodig om mijzelf te motiveren en te sturen.

Naast mijn werk ben ik ook freelance docent aan een hogeschool waar ik het vak "integrale kwaliteitszorg"probeer te verzorgen. In dit vak heb ik het dan ook regelmatig over Kritische succesfactoren en zogenaamde prestatieindicatoren.

Wat zijn dan nou eigenlijk:

1. Kritische succesfactoren: zaken waar een organisatie/individu in kan of wil uitblinken (dát waar succes mee wordt geboekt).
2. Prestatie-indicatoren: meetbare grootheden die een verband hebben met de succesfactoren (dát waaraan je het succes afmeet).
3. Normen of doelen: de gewenste score op een prestatie-indicator, dát waarmee je bepaalt of er daadwerkelijk sprake is van succes (wel of geen feestje).

Nou daar ga ik dan:
KSF: uitrijden "la Marmotte" in goud

Prestatie indicatoren: Trainingskilometers(1), kwaliteit trainingskilometers(2), gewicht(3).

Normen: (1) in relatie tot schema, afwijking maximaal 10% (2) Geen afwijking (3) in relatie tot schema, afwijking max 1%.

In mijn schema gebruik ik de volgende methodiek:

klik hier

En dat vertaalt zich dan naar een weekoverzicht:

klik hier

Een schema gemaakt voor de laatste 25 weken voor de marmotte. In totaal zo'm 6000 km als voorbereiding op het grote spektakel... ik hou jullie op de hoogte.

nb: zie link naar het schema!

Afwezig!

Daar ben ik dan weer....Nog steeds middenin een hectische fase van ons/mijn leven..Vader ernstig ziek...wereld op zijn kop. Al 5 weken heen en weer rennen naar het ziekenhuis waar mijn vader op IC wordt verpleegd....

Omdanks dat ik een behoorlijke afkeer heb van dit soort veelgebruikte oneliners, maar dan gaat de spreuk "alles is maar betrekkelijk" behoorlijk op....

Maar wat ik in de laatste 5 weken wel heb gemerkt hoe afhankelijk het lichaam van de geest is...

Die sportieve uitspattingen die ik heb gedaan in de laatste weken werden erg gestuurd door de emotie die ik had...Ging het weer ietsje beter met mijn vader....liep ik een nieuw persoonlijk record op de 5 km... Ging het kut! Kwam ik niet vooruit op mijn race fiets...

Hieruit blijkt maar weer dat om optimaal te kunnen presteren, het ook tussen de oren goed moet zitten...

Gelukkig gaat het iets beter en zal ik weer proberen op regelmatige basis iets te publiceren...

Dan toch maar even de resultaten vanaf mijn laatste post.
wk 38: 90 km fiets
wk 39: 100 km fiets
wk40: 85 km fiets en 5 km lopen
wk 41: 25 km lopen
wk 42: 120 km fiets
wk 43: 50 km fiets en 8 km lopen

totaal ytd 2006: 3500 km fiets en 320 km lopen

Spreuk van de week

Hierbij de verzamelde spreuken:

"Als het op is worden we zuinig"
"Spreek alleen wanneer je de stilte kunt verbeteren."
"Er gaat meer boven je petje dan eronder. (Toon Hermans)"

De eeuwige strijd

Voor een renner die alleen maar ambities op de vlakke nederlandse polderwegen heeft is het niet zo van belang, een extra kilootje weegt dan letterlijk wat minder zwaar. Maar ikke wil de Marmotte fatsoenlijk volbrengen. Over wat kilo's in de bergen betekenen later meer.

Wat is er aan de hand?

Na in zo'n 3 maanden tijd bijna 10 kilo te zijn kwijt geraakt vond ik dat ik in de weekende de teugels wel wat mocht laten vieren... Dit weekend ben ik in galop geraakt met als gevolg dat ik zo'n 1,5 kilo meer op de weegschaal mocht noteren. Ben ik nu depri.....nee want ik weet hoe ik het op moet lossen en ga weer vrolijk door op de ingeslagen "gezonde"weg. Voor die mensen overigens die denken dat ik als gratenbaal door het leven ga moet ik ze teleurstellen, mijn gewicht is momenteel zo'n 86 kg bij een lengte van 1,84 mtr. Doelstelling is om dit jaar onder de 85 kg af te sluiten en dat de komende 50 jaar te handhaven. Alleen (en echt alleen) voor de marmotte wil ik proberen (tijdelijk) op de 80 kg uit te komen!

Wordt vervolgd!

Rare jongens, die wielrenners

Nadat ik op zaterdag behoorlijk diep was gegaan tijdens een training, besloot ik op zondag het eens rustig aan te doen.....herstellen heet dat. Klein rondje eiland Tholen op het programma, gemiddelde tussen de 27 en 29 km per uur met een lekker klein verzetje.

Tot zover dat plan!

Want zoals wel eens meer gebeurd kwam ik onderweg een andere "renner" tegen. Hij draaide zo'n 100 meter voor me de weg op richting de oesterdam, met een klein tussensprintje kroop ik in zijn wiel om in 1e instantie even uit de wind te zitten (windkracht 5 en westenwind) en daarna gezellig een praatje aan te knopen. Nadat we door het tunneltje de Oesterdam opdraaiden probeerde hij mij uit het wiel te rijden! Op dat moment nam de wielrenner het over van het verstand. In plaats van rechtsaf naar het buitendijkse fietspad (Is een echte aanrader) volgde ik mijn "concurrent" de oesterdam op... De brug stond open dus stonden we zij aan zij te wachten op het vertrek. Inmiddels was het verstand weer een beetje teruggekeerd en nadat de bomen open gingen dacht ik rustig aan op kop te gaan rijden, windje mee dus zo'n 36 in 't uur ging vrij relaxt en dan konden we ondertussen de strijdbijl begraven....Maar nee, na zo'n kilometer zag ik de colnago classic hard overnemen, het tempo schoot door naar 45 km per uur, soms zelf 47. Na de oesterdam kop over kop te hebben genomen, nam mijn tegenstander met een "ik ga hier links"(via de carpoolplaats onder door de brug bij de kreekraksluizen) afscheid en ikzelf draaide wat verderop naar links om over de brug richting hoogerheide te fietsen....Brug op, 30 kilometer op de teller in 35,6 gemiddeld, voelde ik pas hoe diep ik gegaan was, ondertussen keek ik naar rechts waar ik onder mij mijn medestrijder zag fietsen, zo'n 4 tanden lichter, op het binnenblad zichtbaar vermoeid.....Rare jongens, die wielrenners........

Deze week: 273 km op de teller...lekker weer...prima getraind.

Mijn achilleshiel

Volgens wikipedia is de achilleshiel het volgende:
Een achilleshiel is een fatale zwakke plek in een anderszins onkwetsbaar iets.
De naam is afgeleid van de Griekse held Achilles die de hoofdrol in de Ilias van Homerus vervult. Hij was bij zijn geboorte door zijn moeder, de zeegodin Thetis als kind in het water van de Lethe, een rivier in de onderwereld gedompeld om hem onkwetsbaar te maken. Zij moest hem daarbij wel ergens vasthouden, en dat deed zij bij zijn hiel. Dit was dan ook de enige kwetsbare plek op zijn lichaam en werd uiteindelijk zijn ondergang in de strijd tegen Troje: Paris raakte hem met een giftige pijl. De sage verwijst daarbij duidelijk naar het feit dat wanneer de grote pees in de hiel van de mens (toepasselijk Achillespees genoemd) doorgesneden of beschadigd wordt, dit kreupelheid betekent.

Mijn achilleshiel is daadwerkelijk mijn rechter achillespees....In voorbereiding op de marathon van Etten-leur (jawel ik probeer ook nog hard te lopen, persoonlijk record staat op 3 uur 47 minuten) heb ik deze pees wederom overbelast/beschadigd. Gevolg zo'n 3 weken niet op het carbon ros, in diezelfde 3 weken totaal geen sport, hetgeen bij mij ernstige gevoelens van onbehagen oplevert...

Met andere woorden:
Ik word er goed chagerijnig van.

Nu eindelijk 3 weken verder lijk ik enigszins hersteld en mag ik weer...De eerste trainingsrit na zo'n periode vind ik altijd bijzonder, het lijkt wel of je vliegt..... inmiddels weer zo'n 160 km getraind in 3 dagen en "IT FEELS GREAT".....

De Renner

De Renner van Tim Krabbe is voor mij een van die weinige boeken die ik regelmatig uit de kast pak om het te herlezen.

"Meyrueis, Lozère, 26 juni 1977. Warm, bewolkt weer. Ik pak mijn spullen uit mijn auto en zet mijn fiets in elkaar. Vanaf terrasjes kijken toeristen en inwoners toe. Niet-Wielrenners.
De leegheid van die levens schokt me."

De eerste letters van het boek de Renner, geschreven door Tim Krabbe.
In het boek staat de "ronde van de Mont Aigoual" centraal maar dat is naar mijn mening slechts een middel om Krabbe's passie voor wielrennen onder woorden te brengen, volgens mij had hij ook over de ronde van Lutjebroek even boeiend kunnen vertellen over een van zijn grote passies, het wielrennen. Voor de echte liefhebbers onder ons is het herkenbaar, meevoelbaar en lijkt na 2 bladzijden al of je meedoet in de koers.....Ben je een echte wielerfanaat....LEES DIT BOEK!

En Oh ja, je kunt de ronde van Mont Aigoual natuurlijk ook zelf fietsen.

Zondag 27 augustus 2006

Op een wederom regenachtige zondag in augustus defintief besloten om in 2007 weer eens een sportieve uitdaging aan te gaan, namelijk: "La Marmotte". Uitleg hierover verderop.

Waarom:
Eigenlijk een simpele reden, ik wil niet geleefd hebben zonder bepaalde dingen ooit bereikt/gedaan te hebben.

In 2001 hebben wij in de vrijwillige brandweer van Nieuw Vossemeer afscheid moeten nemen van een fijne collega, met hem pratende gedurende zijn ziekte drong steeds meer het besef tot mij door dat het niet vanzelfsprekend is dat je 80 wordt en dus niet altijd veel kansen in het leven krijgt om leuke dingen mee te maken. Omdat die kansen schaars zijn moet je iedere mogelijkheid aangrijpen om iets leuks voor jezelf, je gezin en je omgeving te doen.
Om die reden heb ik voor mijzelf een aantal doelen/idealen op allerlei gebied vastgelegd, variërend van sportief naar maatschappelijke dingen….Dit wil overigens niet zeggen dat als ik al die doelen niet heb bereikt ik geen prettig leven heb gehad, het zal het alleen nog beter en mooier maken.

Een van die doelen is het uitrijden van de superzware cyclosportieve fietstocht "La Marmotte".

Wat is de Marmotte nou eigenlijk!
Deze prestatietocht kan met een zware Alpen touretappe vergeleken worden. De rit, die in totaal 174 km lang is, gaat over 4 cols, waarvan in de Tour 3 cols als buiten categorie bestempeld worden. La Marmotte is een prestatietocht waar men aan de hand van de totaaltijd die men over de tocht doet een diploma krijgt uitgereikt in de categorie goud, zilver of brons.

In het wereldje van de fanatieke fietsers is deze tocht erg bekend, bij die andere 16 miljoen nederlanders gaat er waarschijnlijk geen lichtje branden.

Welke Cols!
Lees en huiver: "De start is in Bourg d'Oisans, gelegen in de Franse Alpen, onderaan Alpe d'Huez om precies te zijn. De route voert over de Col de la Croix-de-Fer (hoogte 2067 m), de Télégraphe (1570) en de Galibier (2646) en eindigt op Alpe d'Huez (1860) na 175 km.

Hoe lang mag je daar over doen?
Dat ligt aan je leeftijd, in mijn geval hoop ik in 2007 41 jaar te zijn geworden en dan gelden de volgende tijden:

Brevet d'Or (goud dus) 9 uur 15 minuten
Brevet d'Argent (zilver dus) 11 uur 6 minuten

Voor de rest Brons, maar dan moet je wel voor 18:00 uur aan de klim beginnen....

Later meer!